2014-03-16، 03:25
فکر من به تنهایی پشیزی هم ارزش ندارد. چرا که این فکر همیشه و در همه حال متاثر از بیماری لاعلاج من فعالیت میکند و نقشه میچیند. پس اتکاو ااطمینان به این فکر دیوانگیست، تنها تماس مداوم و اتکای همیشگی به نیروی برترم میتواند راه درست اندیشیدن را به من بیاموزد
نشریه پیام بهبودی پاییز ۸۶ اقای مسعود م قم
نشریه پیام بهبودی پاییز ۸۶ اقای مسعود م قم
تمام ارسالهایم تجربه گذشته ام است و دیدم نسبت به بهبودی تغییر کرده است و اینها نیست