اری اوایل.من ترس داستم از برملا شدن رازهایم.اما با کمک راهنما و برنامه فهمیدم من در قدم چهارم هستم و نباید به قدم پنجم فکر کنم.و اینکه من اگر تسلیم برنامه هستم باید تمام قدمها را بی چون و چرا کار کنم.اگر من عاجز هستم پس باید عاجز عمل کنم و برنامه را انجام دهم.خداوند هر کاری به با من انجام دهد از کاری که خودم با خودم انجام دهم بهتر خواهد بود.هر وقت در انجام یک قدم مردد بودم به قدم قبلی مراجعه کردم.
معمولا سعی کردیم که شخصیت واقعی خودمان را انکار کنیم وچون می دانیم این قدم مارا با شخصیت واقعی خودمان روبرو میکند نمی خواهیم این کار را انجام دهیم
بهانه ودستاویز هم با بروز رفتارهای غیر منطقی برای خودمان پیدا می نمایم
یکی از بهانه ترس است که می ترسم خود واقعی رابشناسم روبرو شدن با خود واقعی شهامت
وجنبه مثبت می خواهد
انسان بدون شناخت از خود قادر به تغییر نیست و نمی تواند به خدا برسی ورابطه برقرار کنی .سعی دارم بدون هیچ بهانه ای وبا شهامت کامل قدم 4 را کار کنم .
بهانه با ترس وتنبلی فرق دارد .ترس احساس است وتنبلی نقص بهانه مثل اینکه بگویم نیاز ندارم ویا بخشیده ام ویا دیگر مشکلی ندارم و یا هرچه تلاش کنم خوب نمی شوم باید از انکار بیرون آمد باید با خودم روبرو شوم می دانم فراینده تغییر از همین قدم شروع میشود
1-کارکردسه قدم قبلی ماراآماده کارکردن قدم4میکند.3اصل روحانی صداقت فروتنی وتسلیم مراکمک میکندتاواردعرصه قدم 4بشوم.بهانه ای ندارم من باید قدمها راکارکنم وسوا نکنم اما نگرانم که دیگران ازمسایل واتفاقات پنهان زندگیم سوءاستفاده کنندرازهایم برملاشوددفترم دست دیگران بیفتد وگمنامی ام شکسته شود درگروه موردقضاوت دیگران قراربگیرم ترس دارم ازشناختن عجزهایم وننوشتن واقعیتها وروشدن دستم مباداپشت دیوار انکارقراربگیرم ترس ازصادقانه ننوشتن واقراربه اشتباهات وخطاهایم... اماباور قلبی ام این است که قدم4قدم اقراربه ضعفهاوترسهاوغرورمان است دراین قدم تغییربایدبرای من بایاری خداونداتفاق بیفتد?