2014-02-04، 10:48
18 شهريور امروز فكر مي‌كنم كه اگر تمام لحظات روزهاي دردناك گذشته را به خاطرم بسپارم و به آن‌ها ارزش بگذارم مي‌توانم از احساسات منفي آن‌ها رها شوم. البته می‌دانم که بابت این رنجش‌ها به اندازه‌ی کافی درد و عذاب کشیدهم. مدیریت انكار و غرور کاذب، يك ابزار مشترک دردآور بوده كه در گذشته از آن استفاده‌ی زیادی مي‌كردم، ولي برای فراموشی کامل حاصلي نداشت. اگر جز اين بود، تا به حال همه چيز را فراموش مي‌كردم. امروز اصول برنامه معتقد است كه دست از انكار و غرور بردارم و خودم و سرنوشتم در گذشته را بپذيرم. دستاورد اين كار اين است كه بينش مرا در مورد جهان پيرامونم و شناخت خود و کودک درونم افزايش مي‌دهد. چنانچه پس از پذيرش واقعيت و خود واقعی، احساس لذت بخشی خواهيم داشت. آيا هنوز هم از گذشته‌ي خود يك تراژدي ساخته و خود را قرباني شرايط مي‌دانم؟ امروز با فاصله گرفتن از فلسفه‌ی بيمارگونه جلب ترحم خود و دیگران راجع به گذشته‌ام، مانند: اصلاً مهم نيست، اهميت ندارد، شده كه شده، رها شوم و قادر به كنار آمدن با خود و شرایط و رفع مشكلات شده‌ام. امروز گشودن دريچه‌هاي افكارم حالت لذت بخشي برايم دارد. خودت و گذشته‌ات را گرامي بدار!
مشگل اینه که به بعضیا بیشتر از حدشون بها دادم
