تاریخ روزه داری در دین مسیحیت به قبل از قرن هشتم میرسد، روزه در تقویم کلیسا هم ثبت شده

و جزوآداب فقهی به شمار میرود. در انجیل آمده است که حضرت مسیح پیروان خود را امر به

روزه داری نمودهاست: آنگاه عیسی به قوت روح به پایان برده شد تا ابلیس او را امتحان کند، پس

چهل شبانه روز روزهداشته و نهایتاً گرسنه گردید.

در اناجیل به وجوب روزه تصریح شده و روزه دار را ستوده و او را از ریا برحذر داشته است.

سنت یهودی تا زمان حضرت عیسی – در صورت های مختلفش- یعنی پرهیز از خوراک، پرهیز

از سخن و... رایج بوده و پس از او هم میان حواریان و کسانی که مبلغ پیامش در مناطق مختلف

جهان شدند، رواجداشته است. بطوری که روزه داری از خصوصیات حواریون و رسولان پیام

عیسی بوده است.این امر نشانگر آن است حضرت عیسی خود به روزه عملاً و قولاً توجه داشته و

شاگردانش نیز پس از وی به امر روزه توجه داشته اند. جیمز هاکس در این باب میگوید: حیات

حواریون و مومنین- (مسیحی) ایام گذشته،عمری مملو از افکار، لذت و زحمات بیشمار و روزه

داری بود.

 

حضرت عیسی بی شک پیش از آغاز رسالتش، همچون یک یهودی، ایام روزه داری در

دین یهود مثل روزه یوم کیپور را مراعات میکرده و به نظر برخی ، او تنها اصول را

بیان کرده و وضع قوانین را به عهده کلیسا نهاده است.

چند نکته ای که در این دین حائز اهمیت است، این است که اولاً در مسیحیت دو واژه

روزه و پرهیز وجود دارد که بین این دو تفاوتی وجود دارد به این نحو که در ایامی که

باید پرهیز را رعایت کرد، تنها از مصرف گوشت پرهیز میکنند ولی در ایام رعایت

روزه همراه با پرهیز از گوشت غذای مصرفی و دفعات وعده غذا هم محدود میشود،

دوماً یکی از روزهای مهم در مسیحیت روز عید پاک یا the easter day است که به

مناسبت قیام عیسی از قبر گرامی داشته میشود. هفته پیش از این روز «هفته مقدس»

گفته میشود که در تعیین بسیاری از روزه ها هم نقش مهمی دارد.

نصارا در ماه رمضان روزه می گرفتند اما چون این ماه با فصل گرمای شدید تابستان

مواجه می شد، ماه رمضان را به ماههای شمسی انتقال دادند تا ماه رمضان ثابت بماند.

به مرور زمان و به میل و سلیقه کشیشان و اسقفها 10 روز دیگر نیز به این روزه

اضافه شد و در مجموع روزه اهل نصارا به 50 روز رسید. آنها به مدت چهل روز از

اغذیه چرب و شیرین خودداری می کنند و روز قبل از این 40 روز را سه شنبه چاق

گویند که در آن روز هر چه بخواهند می خورند و می آشامند. هر یک از شاخه های

دین مسیحی نیز نوعی روزه مخصوص به خود دارند .