«تا کی باید بروم؟» ............................... 27 مرداد

«راه باقی ماندن به عنوان عضو مفید و کارآمد جامعه، اولویت دادن به بهبودی است.»

کتاب پایه

v

جلسات عالی بودهاند! هر شبی که حضور یافتهایم، با سایر معتادان برای مشارکت تجربه، نیرو و امید دور هم جمع شدهایم. هر روز برای ادامه بهبودی خود آنچه را در جلسات یاد گرفتهایم، استفاده میکنیم.

در این میان، زندگی جریان دارد. کار، خانواده، دوستان، مدرسه، ورزش، سرگرمی، فعالیتهای جمعی، تعهدات مدنی—همگی مستلزم صرف وقت است. مقتضیات زندگی روزانه گاهی اوقات ما را به این پرسش وا میدارد: «تا کی باید به جلسات بروم؟»

بیایید درباره این مسئله فکر کنیم. قبل از آمدن به معتادان گمنام، آیا میتوانستیم به تنهایی پاک بمانیم؟ چه چیزی ما را به این فکر انداخته که اکنون قادر به انجام این کار هستیم؟ بعد باید خود بیماری را در نظر بگیریم—خودمحوری مزمن، وسوسه، الگوهای رفتاری ناشی از اجبار که خود را در بسیاری از زمینههای زندگی نشان میدهند. آیا میتوانیم بدون درمان مؤثر بیماری خود زندگی کنیم و از آن لذت ببریم؟ خیر.

افراد "معمولی" ممکن است مجبور به نگرانی درباره این مسائل نباشند، اما ما افراد "معمولی" نیستیم—ما معتاد هستیم. نمیتوانیم تظاهر کنیم بیماری کشنده و پیشروندهای نداریم، چرا که به این بیماری مبتلا هستیم. بدون داشتن برنامه، شاید به خاطر نگرانی درباره الزامات کار، مدرسه، خانواده یا هر چیز دیگر دوام نیاوریم. جلسات NA پشتیبانی و راهنمایی مورد نیاز برای بهبودی از اعتیاد را به ما ارائه میدهند و به ما این امکان را میدهند تا پربارترین زندگی را داشته باشیم.

v

فقط برای امروز: میخواهم زندگی کنم و از آن لذت ببرم. برای انجام این کار، بهبودی خود را در اولویت قرار میدهم.

گران بها ترین گنجینه ی زندگی قلبی عاشق است که به همه-
به دوست،
دشمن،
انسان،
پرنده،
جانور عشق می ورزد.

27 مرداد
بیشتر عملكردهاي اصول برنامه‌ی خودیاری روي تغييرات و رُشد بنا شده است. در زندگي گذشته تغييرات ما روي عادت و وابستگي‌ و هم‌وابستگی‌هاي مختلف بنا شده بود. مثلاً: از وابستگي به مصرف سيگار به طرف وابستگي الكل يا حشيش و يا قرص و يا مواد مخدر كشيده مي‌شدم. امروز تغييرات و رُشد کردن، من را از جنگ و درگيري به سمت آرامش، از نااميدي به سمت اميدواری و از حسادت به سمت پذيرش و از بي‌ايماني به سمت ايمان هدايت كرده است. امروز رُشد، ما را با احساس مسئوليت، احساس با ارزش بودن، احساس لذت بخش دوست‌داشتنی بودن و مورد قبول واقع شدن، آشنا كرده است. آيا امروز قدرت يافته‌ام تا با رضايت و شکر گزاری به‌خاطر داشته‌هایم در برنامه زندگي كنم؟ آيا به قدرتي برتر از خودم اعتقاد دارم؟ آيا اصول برنامه‌ی خودیاری مرا به سمت تغييرات مثبت و رُشد پیدا کردن در زندگي جدیدم هدايت مي‌كند؟ خداوندا: تو را به خاطر تغييرات و رُشدم که در این مقطع از زمان و موقعیت پیدا کرده‌ام سپاسگزارم. آیا به‌خاطر دارم که من همیشه با تغییر کردن و رُشد پیدا کردن می‌جنگیدم و این مقاومت همیشه من را وادار به شکست می‌کرد؟
رُشد و تغييرات به آرامي اتفاق مي‌افتد!