30 خرداد مراقبه برای مبتدیان

«برای برخی از افراد، دعا درخواست کمک از خداوند است و مراقبه گوش دادن به پاسخ خداوند.... ساکت کردن افکار از طریق مراقبه، آرامشی درونی را به ارمغان میآورد که ارتباط ما با خداوند را برقرار میسازد.»

کتاب پایه

v

به بسیاری از ما گفته شده: «در هنگام فراگیری مراقبه صبور باشید. برای اینکه بدانیم "برای" چه چیزی "گوش دهیم"، تمرین لازم است.»

از اینکه فردی این مسئله را به ما گفت خوشحالیم، یا اینکه بسیاری از ما پس از یک یا دو هفته از مراقبه دست کشیدیم. در چند هفته اول شاید هر روز صبح مینشستیم، افکار خود را ساکت میکردیم و همان طور که کتاب پایه گفته، "گوش میدادیم"، اما چیزی "نمیشنیدیم." شاید تا اینکه واقعاً اتفاقی رخ دهد، چند هفته بیشتر طول کشید. حتی اتفاقات پس از آن نیز چندان چشمگیر نبود. وقتی پس از پایان مراقبه هر روز صبح خود برمیخواستیم، نسبت به زندگی خود قدری احساس بهتری داشتیم، با کسانی که در طی روز با آنها برخورد میکردیم، قدری بیشتر همدردی میکردیم و با نیروی برتر خود کمی بیشتر در ارتباط بودیم.

برای اکثر ما در این آگاهی چیز چشمگیری وجود نداشت—نه برق آذرخش و نه رعد تندر. اما چیزی ساکت ولی قدرتمند وجود داشت. وقت صرف میکردیم تا نفس و عقاید خود را از سر راه برداریم. در این فضای روشن، ارتباط آگاهانه خود را با منبع بهبودی روزانه، یعنی خداوندی که درک میکنیم، بهبود میبخشیدیم. مراقبه چیز تازهای بود و به صرف وقت و تمرین نیاز داشت. اما پس از انجام آن، مانند همه قدمها مؤثر واقع شد.

v

فقط برای امروز: برای آگاهی از اراده خداوند برای من "گوش دادن" را تمرین میکنم، حتی اگر هنوز نمیدانم برای چه چیزی "گوش میدهم".

متبرک کسی است که از همه چیزهایی که خداوند برایش پیش می آوردمسرور می شود.
اودر امور کوچک ومهم زندگی شاد است.به دنبال اقتدار نیست.
از کارهای کوچک روی بر نمی گرداند.
فقط می خواهد که خواست خدارا به انحام برساند.
همانند فرمانروای کرلا شاد است و در نعمت های قصر زندگی می کند.
زیرا قلبش فقط در معشوقش غرق است.
مانند کبیر در میان مشقات زندگی ومحرومان عشق می ورزد.
چنین اشخاصی در قلمروی زندگی می کنند که از هر گوشه اش ،از هر برگ وگلش نجوای اسرارآمیزی بر می خیزد.
«خداوندا!بادا که خواست «تو»تحقق پذیرد.»

پروردگارا: مرا ياري كن تا در كمال فروتني و خويشتن‌پذيري خودم را از تارهاي انکار و غرورم كه مرا به بیماری خودم پيوند مي‌زند، رها سازم و با آزادي و رهايي از دشمن ديرينم كه غرور و انکارم مي‌باشد، به سمت تو حركت كنم! خداوندا: مرا كمك كن تا با آزادي از خود، خودم را به تو واگذار كنم، تا آرامش خاطر و نشاط ابدي را تجربه كنم. امروز مي‌خواهم با تمرين كردن، قدرت عشق خداوند را در وجودم تقويت كنم. براي اين كار مي‌خواهم خارج از تعارفات معمول، ديگران را دوست بدارم. مي‌خواهم دريچه قلبم را به روي جهان هستي و مخلوقات خداوند باز كنم. آيا امروز قادر خواهم بود كه خواست خداوند را در رابطه با خودم و ديگران اجرا كنم تا درونم را از كينه‌ها و رنجش‌های فکر بیمارم خالي كنم؟ امروز خداوند را سپاس مي‌گذارم كه مرا در مسير بهبودي به سوي عشق به خودم و همنوعانم در قالب خدمتگزاري و عشق به خودم كه خويشتن‌پذيري است رهسپار و راهنمایی مي‌كند. آيا براي قدرت عشق خداوند که در رگ‌هایم جاری شده است، او و اصول خودیاری برنامه را که در شکل تجربه و جلسات به من و هم‌دردانم ایجاد شده است، او را شكرگزاري مي‌كنم؟
اوّل خودت را بپذير و دوست داشته باش!

30خرداد از کتاب اندیشه امروز a day at a time
اگر ما خواهان‌ لغزش‌ نباشيم‌ از رفتن‌ به‌ مكانهاي‌ خطرآفرين‌ پرهيز خواهيم‌ كرد. براي‌يك‌ آدم‌ الكلي‌ اين‌ به‌ معناي‌ اجتناب‌ از رفتن‌ به‌ رستورآنهاو ميهمانيهائي‌ است‌ كه‌ درآن‌ مشروب‌ نوشيده‌ مي‌شود.براي‌ يك‌ آدم‌ چاق‌ نديده‌ گرفتن‌ شيريني‌هاي‌ دلخواه‌ در يك‌ شيريني‌ فروشي‌، براي‌يك‌ قمار باز پرهيز از دوره‌هاي‌ دوستانه‌ پوكر و مسابقات‌ اسبدواني‌ و براي‌ يك‌ معتاددوري‌ از هر گونه‌ مكاني‌ كه‌ دود و دم‌ براه‌ است‌ براي‌ من‌ شرايط‌ عاطفي‌ ويژه‌اي‌ ممكن‌است‌ كه‌ خطرناك‌ باشد. انكار و نديده‌ گرفتن‌ يك‌ فكر و ايده‌ كهنه‌ مي‌تواند به‌ اندازه‌يك‌ كينه‌ پرورش‌ يافته‌ به‌ لغزش‌ من‌ كمك‌ كند.آيا من‌ اصول‌ برنامه‌ را در هر موقعيتي‌ كه‌ هستم‌ بكار مي‌بندم‌؟آيا من‌ پس‌ از مدتي‌ مشاركت‌ در برنامه‌ تحت‌ تأثير غرور كاذب‌ درصدد امتحان‌ كردن‌خود بر مي‌آيم‌؟آيا من‌ مي‌دانم‌ كه‌ اين‌ تست‌ كردن‌ اراده‌ و امتحان‌ كردن‌ها تا چه‌ ميزان‌ ممكن‌ است‌خطر آفرين‌ باشند بخصوص‌ در زماني‌ كه‌ وسوسه‌ نيز آنرا همراهي‌ مي‌كند؟آيا من‌ از افرادي‌ كه‌ به‌ مسئوليت‌ خود در مقابل‌ يك‌ معتاد بهبود يافته‌ آگاهي‌ ندارنداحتراز مي‌نمايم‌؟
«از جاهاي‌ لغزنده‌ دوري‌ گزين‌»