8 شهريور زندگي به روال برنامه به صورت روزبه روز و فقط برای امروز است. اين را هم درك كرده‌ام كه زندگي به سرعت در حركت و جریان است. این را هم می‌دانم که اين سرعت‌گيري در زندگي مرا مي‌ترساند. آيا من به جريان بهبودي اعتماد پيدا كرده‌ام؟ آيا من به خود و زمان، وقت لازم را مي‌دهم؟ آيا متوجه شده‌ام كه «هيچ شهري يك روزه ساخته نشده»؟ اگر من تحت فشار باشم و براي كسب نتيجه به خودم محدوديتي قرار دهم، سؤالي در ذهنم پيش مي‌آيد، آيا كارم را درست انجام داده‌ام؟ امروز مي‌دانيم كه اعتماد پيدا كردن، تغيير كردن، رُشد پیدا كردن و خودشناسي در كل برنامه‌ی بهبودي يك روند آرام و روزانه است. همه‌ي ما در زندگي گذشته‌مان دوران سختي را تجربه كرده‌ايم. این را مطمئن هستم که بهبودي و رهايي كنوني ما، قدرت و اراده‌ی بشری ما نبود. بلكه کمک خداوند برای گذران روزبه روز آن ايام تلخ باعث مرودمان به اين روزهاي شيرين و آرامش‌بخش آن است. وقتي ما توقع و انتظاراتمان را كم كنيم و انتظار حل فوري مسائل را در یک روز و یک هفته و ماه و سال نداشته باشیم، اين همان وعده‌ي خداوند است كه از پس هر تلخي ايام شيرين خواهد آمد. زندگي در آرامش مسيري به سمت بهبودي!
مشگل اینه که به بعضیا بیشتر از حدشون بها دادم