ﻋﺎﺷﻘﻢ .....
ﺍﻫﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﮐـﻨﺎﺭﯼ،
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﺵ ﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦِ
ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻧﻬﺎﺩﯼ،

ﺗﻮ ﮐﺠﺎ؟
ﮐﻮﭼﻪ ﮐﺠﺎ؟
ﭘﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﺑﺎﺯ ﮐﺠﺎ؟
ﻣﻦ ﮐﺠﺎ؟ 
ﻋﺸﻖ ﮐﺠﺎ؟
ﻃﺎﻗﺖِ ﺁﻏﺎﺯ
ﮐﺠﺎ؟ﺗﻮ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ، ﻣﻦِ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻫﯽ،
ﺑﻨﺸﺴﺘﯿﻢ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻣﻦِ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ
ﭼﺎﻫﯽ ......ﮔُﻨﻪ ﺍﺯ ﮐﯿﺴﺖ؟ 
ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﺑﺎﺯ؟ 
ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺁﻏﺎﺯ؟ 
ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﺸﻢِ ﮔﻨﻪ
ﮐﺎﺭ؟
ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ؟ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔُﻨﻪِ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﻭ ﭼﺸﻤﺖ، ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ
ﺑﮕﯿﺮﻡ 
ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﯾﮏ ﺷﺐ ﻣﻬﺘﺎﺏ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﻨﮓ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﮕﯿﺮﻡ ...ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻫﺎ ﮐﻤﺮﻧﮓ ...
ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻫﺎ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ...
ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﯽ ﺳﻬﺮﺍﺏ !
ﺁﺩﻡ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ

دلبسته به سكه هاي قلك بوديم ...دنبال بهانه هاي كوچك بوديم ...
 روياي بزرگ شدن خوب نبود ...ايكاش تمام عمر كودك بوديم ...
                                                                  
 

  

 

مادرم می گفت : " عشق " بزرگترین هدیه ی جهان به انسان است !
اما من فکر می کنم که : " فراموشی " بزرگترین هدیه ی جهان است !
چرا که هیچ عشقی تا ابد نمی پاید
و باید قدرت فراموش کردن آن به انسان ها داده شود …

ناتالیا گینزبورگ .. قطعه‌ای از کتاب والنتینو

زمان براي آنها كه انتظار مي‌كشند بيش از حد كند است، براي آنها كه مي‌ترسند بيش از حد تند است، براي آنها كه اندوهگين اند بيش از حد طولاني است، براي آنها كه شادمان

‌اند بيش از حد كوتاه است، اما براي آنها كه عشق مي‌ورزند جاودانه است.

ایـن روزهــا....
دروغ گفتــــن را خــــــوب یـاد گرفتــــــــــه ام
حــال مـ ــن خــــــــوب است
خــوبِ خــوب
فقـط زیــــاد تا قسمتــی هــــوای دلــ ــم طوفــــانی
همــراه با غبـــارهـای خستگـــــــــــــی ست
و فکـر مـی کنـــم
ایـن روزهـــا...
خــدا هـم از حـــرف هـای تکـــ ــراری مــ ــن خستـــه است
چـه حــس مشتـرکـــی داریــم مــ ــن و خـــدا
او...
از حــرف هـای تکـــ ـــراری مــن خستـــه است
و مـــن...
از تکـــ ــرار غـــــم انگیــز روزهــــایم...

 

من و تو نيمه اي از روح مان كم !!..." دو تنها و دو سرگردان " عالم ....
غريبي بيشتر از اين كه يك عمر .... من و تو زندگي كرديم ، بي هم ....
 
   


 

ميترسم آن را كه دوست دارم بگويم :  "دوستت دارم" را....
 چرا كه شراب چون از ساغر ....ريخته شود ، اندكي از آن كاسته ميشود !!...