اول از همه کارهای مهمتر28 مرداد

«برای رسیدگی به آشکارترین مسائل تلاش خود را به کار میگیریم و از بقیه آنها صرف نظر میکنیم. کاری که اکنون در اختیار ماست، انجام میدهیم و در حالی که پیشرفت میکنیم، فرصتهای جدید برای ترقی خود را نشان میدهند.»

کتاب پایه

v

گفته شده که بهبودی ساده است—تنها باید همه چیز را تغییر دهیم! ممکن است درخواست نسبتاً بزرگی به نظر رسد، خصوصاً وقتی برای اولین بار وارد معتادان گمنام میشویم. از این گذشته، بسیاری از ما در اولین جلسه خود به این دلیل حاضر نشدیم، که زندگی ما وضعیت عالی داشت. بر عکس، تعداد بسیاری از ما در میان بدترین بحرانهای زندگی خود به NA آمدیم. به بهبودی نیاز داشتیم و آن هم سریع!

بزرگی تغییر مورد نیاز در زندگی ما میتواند فلجکننده باشد. میدانیم نمیتوانیم از همه تغییراتی که باید انجام شود به یکباره مراقبت کنیم. چگونه شروع میکنیم؟ احتمالاً همین الآن شروع کردهایم. اولین و آشکارترین کارهایی را که باید انجام شود، انجام دادهایم: مصرف مواد را قطع کردهایم و رفتن به جلسات را شروع کردهایم.

بعد چه کاری انجام دهیم؟ تقریباً همان کار را انجام میدهیم، فقط به میزان بیشتر: در شرایطی که هستیم، آنچه را میتوانیم انجام میدهیم. از طریق بلند کردن پاهای خود و برداشتن قدمهایی که درست در پیش روی ماست، مسیر بهبودی را طی میکنیم. تنها وقتی این کار انجام شد، باید نگران کارهای بعدی باشیم. به آرامی ولی با اطمینان متوجه پیشرفت خود در این مسیر میشویم و هر روز به طور نمایانتری به فرد دلخواه خود نزدیکتر میشویم.

v

فقط برای امروز: از طریق برداشتن قدمی که درست پیش رویم است، مسیر بهبودی خود را طی میکنم.

آنچه از روی عشق به خدا،
برای خدمت به فقرا،
به شکستگان،
از پا افتادگان،
بی کسان می دهید؛
در پس انداز آسمانی تان اندوخته می شود.

28 مرداد
احمقانه‌ترين عمل براي خاموش كردن آتش اين است، كه روي آن نفت یا بنزین بريزيم. وقتي من براي مشكلاتم راه حلي پيدا نمي‌كردم و براي رفع آنها و یا برای حل مسئله‌ای بیچاره می‌شدم، فوراً به سمت سيگار می‌رفتم و مشكلاتم دو چندان می‌شد. يكي از مشكلات من بیمار وابسته نداشتن صبر است. او در هر كاري عجله مي‌كند. آيا تا كنون عجله و شتاب كردن مشكلي برايم حل كرده است؟ آيا دستاورد كنوني خود و ديگر همدردان به مرور بوده و يا يك شبه انجام شده است؟ امروز مي‌دانم كه روزهاي بهبودي يا روزهاي دگرگوني و تحول و رهایی از مرحله‌ي وابستگي فعال تا رهايي و آزادي درونی، از ناتواني و عجز تا مرحله‌ي قدرت، به آرامي صورت گرفته است. آيا امروز زندگي و اراده‌ام را به خداوند سپرده‌ام؟ آيا به فکر واگذاری اراده و زندگیم به خداوند مهربان افتاده‌ام؟ آیا با اين تصمیم‌گیری برای واگذاری و سپردن، ترس‌ها، استرس‌ها و بي‌قراري‌های من آرام گرفته است؟ آيا به خاطر اين آرامش خداوند و اصول برنامه‌ی خودیاری‌ را شاكر هستم؟ یک ضرب‌المثل می‌گوید: شهر رُم یک روزه ساخته نشد. من هم یک روزه بیمار نشدم و یک روزه هم بهبودی پیدا نخواهم کرد.
صبر، صبر، صبر، كليد موفقيت!