در 25 سالگي دانستم كه يك نوزاد، مادر را از داشتن يك روز هشت ساعته و پدر را از داشتن يك شب هشت ساعته، محروم مي‌ كند.
- در 30 سالگي پي بردم كه قدرت، جاذبه مرد است و جاذبه، قدرت زن.
- در 35 سالگي متوجه شدم كه آينده چيزي نيست كه انسان به ارث ببرد؛ بلكه چيزي است كه خود مي‌ سازد.
- در 40 سالگي آموختم كه رمز خوشبخت زيستن، در آن نيست كه كاري را كه دوست داريم انجام دهيم؛ بلكه در اين است كه كاري را كه انجام مي‌ دهيم، دوست داشته باشيم.
- در 45 سالگي ياد گرفتم كه 10 درصد از زندگي، چيزهايي است كه براي انسان اتفاق مي‌ افتد و 90 درصد آن است كه چگونه نسبت به آن واكنش نشان مي‌ دهد.
- در 50 سالگي پي بردم كه كتاب بهترين دوست انسان و پيروي كوركورانه بدترين دشمن وي است.
- در 55 سالگي پي بردم كه تصميمات كوچك را بايد با مغز گرفت و تصميمات بزرگ را با قلب.
- در 60 سالگي متوجه شدم كه بدون عشق مي‌ توان ايثار كرد، اما بدون ايثار هرگز نمي توان عشق ورزيد.
- در 65 سالگي آموختم كه انسان براي لذت بردن از عمري دراز، بايد بعد از خوردن آنچه لازم است، آنچه را نيز كه ميل دارد، بخورد.
- در 70 سالگي ياد گرفتم كه زندگي مساله در اختيار داشتن كارت‌ هاي خوب نيست؛ بلكه خوب بازي كردن با كارت‌ هاي بد است.
- در 75 سالگي دانستم كه انسان تا وقتي فكر مي‌ كند نارس است، به رشد وكمال خود ادامه مي‌ دهد و به محض آنكه گمان كرد رسيده شده است، دچار آفت مي‌ شود.
- در 80 سالگي پي بردم كه دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن بزرگترين لذت دنيا است.
- در 85 سالگي دريافتم كه همانا زندگي زيباست.

گابريل گارسيا مارکز

---

پدران ما هرگز جمله عاشقانه اي به مادرانمان نگفتند
شعري از نيما و سهراب برا يشان نخواندند ...
شعر کوچه را از بر نداشتند ...
پس چگونه بود تا هميشه
در کنار هم ماندند و گذشتند از آرزوهايي : ...
که ما نه به آن ميرسيم و نه از آن مي گذريم
حتي به بهاي گذشتن از "هم"...

هرگز با احمق ها بحث نکنید. آنها اول شما را تا سطح خودشان پایین می کشند، بعد با تجربه ی یک عمر زندگی در آن سطح، شما را شکست می دهند.

مارک تواین

وقتی یک رابطه تموم شد، تموم شدنش رو باید پذیرفت؛ نه اینکه اونقدر ادامه ش داد که یا با تحقیر تموم بشه یا خیانت!

واقعیت این است که هر کسی آزرده ات خواهد کرد، فقط باید کسانی را پیدا کنی که ارزشِ تحمل رنج را داشته باشند .!

***باب مارلی***

همین حالا نگاهت رو از این دلشوره خالی کن

به قلبت وقتی دلگیره کتاب عمرو حالی کن

نگاه کن؛ این ور پرچین هوای زندگی تازه است

تا وقتی سر نچرخونی همین آش و همین کاسه اس

بخند و از غمت رد شو که عطر عشق پیچیده

شاید خندت به یک آدم امید زندگی میده

باید دلها رو عادت داد به بغضی که تهش غم نیست

برای زندگی کردن هنوزم دلخوشی کم نیست

جاده زندگى نبايد صاف و مستقيم باشد
خوابمان مى گيرد
دست اندازها نعمتند....

صد سال ره مسجد و میخانه بگیری / عمرت به هدر رفته اگر دست نگیری
بشنو از پیر خرابات تو این پند / هر دست که دادی به همان دست بگیری . . .

جالب‌ترین خصوصیت بشر تناقض است! به شدت عجله داریم بزرگ شویم، و بعد دلمان برای کودکی از دست رفته‌مان تنگ می‌شود. برای پول در آوردن خودمان را مریض می‌کنیم، بعد تمام پولمان را خرج می‌کنیم تا دوباره سالم شویم. طوری زندگی می‌کنیم که انگار هرگز نمی‌میریم، و طوری می‌میریم که انگار هرگز زندگی نکرده‌ایم... پائولو کوئلیو

ﻫﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﯾﮏ ﺭﺣﻤﺖ
ﺍﺳﺖ. ﺯﯾﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ؛ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ . ﺍﻭ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﮐﻨﺪ ﻭﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﻨﺪ . ﺍﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ .ﻫﯿﭻ
ﭼﯿﺰ ﺑﯽ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﻤﯽ ﺍﻓﺘﺪ. ﭘﺲ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﺎ
ﺭﺍ ﻣﯿﺒﺮﺩ ﺑﺮﻭﯾﻢ ﻭ ﻫﺮﺟﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﺪﺍﺭﺩ؛ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ. ﺏﺍﯾﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ
ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺏ
ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ﻭﻓﺮﺩﺍ ﻭ ﯾﮑﺼﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﻮﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ

هرگز از عزیزانان غافل نشوید چون هرگز نمی دانید قلبشان کی از تپیدن باز می ایستد ، و فرصتی برای خداحافظی نخواهید داشت