2014-03-09، 03:12
باتوجه به درک خداوند عقلا بهانه ودستاویزندارم اما به صورت احساسی داریم انجام سهمم به دقیق ترین شکل ممکن .وهربخشی که من می توانم انجام وبقیه به خداوند بهانه دستاویز مال انسان است یعنی همان با خود جنگیدن است ترس باعث میشود نتوانم کا ملا به خدا بسپارم گاهی فکر می کنم خودم می توانم کنترل کنم احساس دانایی و توانایی باعث دستاویز میشود ویا به صورت شروط زندگی ام را می سپارم وسوسه ها باعث میشود که احساس کنم خداوند نباید در همه مورد دخالت کند ویا دخالت او به نفع من نیست سپردن دایمی نیست لحظه ای است پس سعی می کنم لحظه به لحظه بسپارم به خداوند که همیشه همراه من است
"اندکی صبر سحر نزدیک است"