2014-07-30، 12:37
انديشه امروز سوم مرداد
a day at a time
بسياري از ما از نااميدي و ياس رنج مي بريم و هنوز درک نکرده ايم که نوميدي صرفا زاييده نداشتن ايمان است . ماداميکه ما براي دريافت کمک به درگاه خداوند روي مي آوريم و از او جهت حل مشکلات خود ياري مي طلبيم زمينه اي و دليلي براي نوميدي وجود ندارد . زمانيکه خود را دربرابر مشکلات ناتوان احساس ميکنيم و هيچ راه گريزي را روبروي خود نمي بينيم علتش آنست که بيش از انداره به توانايي و امکانات خود بها داده ايم و تصور ميکنيم که خود به تنهايي قادر به حل مشکل خود هستيم .
برنامه به ما مي آموزد که با رها کردن مشکلاتي که خارج از توان ما مي باشد از خداوند درخواست نماييم که ما را در حل اين مسايل ياري نمايد .
زمانيکه من از روي آگاهي خواست خود را به اراده خداوندي تسليم ميکنم آيا وجود ايمان را در زندگي خود احساس ميکنم ؟
آيا من مي توانم که از نوميدي و افسردگي که زاييده احساس ناتواني است رها گردم ؟
آيا من مي دانم که هيچگاه تنها نبوده ام و تنها نيستم و خداوند دز تمامي اوقات با من است و در مواقع لزوم مرا ياري خواهد داد ؟
آيا من تشخيص داده ام که با ايمان به خداوند دليلي براي نوميدي و ناتواني ندارم ؟
" نااميدي در حقيقت فقدان ايمان است "
کپي از اين مطلب فقط با ذکر نام سايت http://www.banianbehboodi.ir مجاز ميباشد .
تمام ارسالهایم تجربه گذشته ام است و دیدم نسبت به بهبودی تغییر کرده است و اینها نیست
