2014-07-30، 12:39
انديشه امروز 4 مرداد
a day at a time
اگر من باور کنم که انتظار بهبودي و پيشرفت در زندگي بي مورد است در حقيقت به قدرت خداوند شک کرده ام . اگر باور داشته باشم که براي نوميدي خود دليل دارم به شکست شخصي خود اعتراف کرده ام . شکستي که تنها زاييده عدم تمايل من به تغيير است . در طول برنامه من یاد مي گيرم که چگونه از قدرت بيکران خداوندي بهره مند گردم . مي دانم که لازمه دسترسي به اين منبع قدرت تنها در تسليم به نزديکي بيشتر با خداوند ميسر خواهد بود.
آیا هنوز تصور مي کنم که رضايت من از زندگي بستگي به کارهاي ديگران دارد ؟
آيا من زندگي و اراده خود را به خداوند واگذار کرده ام يا اينکه انتظار دارم ديگران مسير سرنوشت مرا تعيين نمايند ؟
آيا زمانيکه بر روي اشخاصي ديگر حساب مي کنم و کارهايي را که آنها براي خوشحالي من انجام مي دهند در نظر مي گيرم احساس نميکنم که من تنها به مانند يک آينه انعکاس دهنده افکار ، اعمال و زندگي آنها هستم؟
مي دانم که خداوند همه چيز من است . من براي خود ارزش قائلم چرا که او براي من ارزش آفريده است .
آيا من قاذرم که در تمامي اوقات به او نزديک بمانم و فقط به او تکيه کنم ؟
" به خداوند نزديک باش "
انديشه امروز 4 مرداد
a day at a time
کپي از اين مطلب فقط با ذکر نام سايت و تالار بانيان بهبودي به آدرس http://www.forum.banianbehboodi.ir مجاز است .
تمام ارسالهایم تجربه گذشته ام است و دیدم نسبت به بهبودی تغییر کرده است و اینها نیست
