به اطرافت نگاه کن . به چشمان دوستت نگاه کن . تو فقط به چشمها نگاه می کنی ، نه به کسی که با آنها می بیند . بدن دوستت را لمس کن . تو فقط زمخت را لمس می کنی ؛ هرگز ظرافت درون را حس نمی کنی . فقط بدن ، فقط بیرون ، حس می شود ؛ زیرا چشمانت - حس ه

ایت - چنان ضعیف شده اند که نمی توانند درون را حس کنند ، نامرئی را .
حساسیت بیشتری لازم است . هیجانات کمتری بخواه و در حساسیت رشد کن . وقتی لمس می کنی ، خودِ لمس شو . وقتی می بینی ، چشم شو . وقتی می شنوی ، کل هوشیاری ات را به گوشها بیاور . وقتی به ترانه یا آواز پرنده ای گوش می دهی ، گوش شو . همه چیز را فراموش کن . گویی که فقط گوش هستی . با تمام وجود به گوشهایت بیا . آنگاه گوشهایت حساس تر می شوند .
وقتی به چیزی نگاه می کنی - به گل یا چهره ای زیبا یا ستاره ها - چشم شو . همه چیز را فراموش کن ، گویی که باقی بدنت از هستی رفته و هوشیاری تو فقط چشم شده است . آنگاه چشمانت می توانند عمیق تر ببینند و بعد می توانی نامرئی را ببینی . نامرئی نیز قابل مشاهده است ، اما برای دیدنش به چشمان نفوذگری نیاز داری .

کیمیاگری نوین / برگردان حامد مهری