2014-10-15، 06:52
من نه باخدا هستم atheist و نه بی خدا. این تمایزها سطحی هستند، فقط روشنفکرانه هستند. اینها مطلقاً ربطی به هستی ندارند.جهانِ هستی به "هست" و "نیست" تقسیم نشده است: این تمایزها ذهنی هستند. براین اساس، هم باخدایی و هم بیخدایی، ذهنی هستند، به رو
ح دسترسی ندارند. روح در فراسوی مثبت و منفی قرار دارد. آنچه وجود دارد، ورای مثبت و منفی است. در حیطه ی روح، مثبت و منفی یگانه هستند و خط جدا کننده ای بین آنها وجود ندارد. ذهن را در آن حیطه راهی نیست. درواقع، در آن حیطه، انسان "باخدا" باید "باخداییِ" خودش را بیندازد و انسان "بی خدا،" "بی خدایی" اش را، آنگاه این امکان هست که وارد دنیای حقیقت شوند. این هردو مفهوم، وسواسهای فکر هستند. وسواس یک تحمیل است.
موفقیت یک انتخاب است نه یک اتفاق