خدا ورای متون مقدس است . تو نمی توانی خدا را در متون مقدس بیابی ؛ تو باید تمام متون مقدس را پشت سر بگذاری . تو باید ذهن را نیز پشت سر بگذاری . تو باید تمام اندیشیدن ها را پشت سر بگذاری . تو فقط در برهنگی کاملِ هوشیاری می توانی نزد خدا بروی . وقتی دیگر هوشیاری لباس دانش و تجربه و فضیلت بر تن نداشته باشد ، وقتی هوشیاری صرفاً هوشیاری است ، هوشیاری بچه ی کوچک – معصوم ، معصوم از تمام تجارب و دانش ها –

تنها آنگاه خدا شناخته می شود .
متون مقدس از مردم طوطی می سازند . و آن به اصطلاح تجارب معنوی چیزی نیستند جز سفر نفسانی جدید . خدا به آن مفهوم ، یک تجربه نیست . زیرا در هر تجربه ، تجربه کننده از تجربه جدا است . اما لحظه ای که خدا آشکار می گردد ، تو از او جدا نیستی . تجربه کننده ای وجود ندارد و چیزی به عنوانِ تجربه شده : بیننده و مورد مشاهده یکی هستند . از این رو همچنین آن نمی تواند تجربه ای معمولی خطاب شود . آن ورای تمام توصیفات و ورای تمام توضیحات و ورای تمام فلسفه ها است .
مترجم: حامد مهری / از کتاب سایه بامبو