این متن روی من خیلی تأثیر گذاشت
من فکر میکنم گاهی خودمونم باعث رنجش خودمون میشیم
کاش در رأس همه بخششها, خودمون رو ببخشیم

وقتی از کسی رنجش و کینه ای به دل میگیرید، درحقیقت برده او می شوید،

او افکار شما را تحت کنترل خود می گیرد،اشتهای شما را از بین می برد،آرامش ذهن و نیات خوب شما را می رباید و لذت کار کردن را از شما می گیرد،اعتقادات شما را از بین می برد و مانع از استجابت دعاهای شما می گردد،او آزادی فکر را از شما می گیرد و هر کجا که می روید برایتان مزاحمت ایجاد می کند،هیچ راهی برای فرار از او ندارید،تا زمانی که بیدارید او با شما هست و وقتی که خوابیده اید، وارد رویاهای شما می شود،وقتی مشغول رانندگی هستید یا وقتی در محل کار خود هستید او کنار شماست،هرگز نمی توانید احساس شادی و راحتی کنید،اوحتی بر روی تُنِ صدای شما نیز تاثیر می گذارد،او مجبورتان می کند تا به خاطر سوء هاضمه، سَردَرد و یا بی حالی، دارو مصرف کنید،او لحظات شاد و فَرح بخش زندگی را از شما می دزدد.مراقب خود باشید.هر کس شما را می آزارد او را ببخشید. نه به دلیل این که او مستحق بخشش است، به دلیل این که شما سزاوار و مستحق آرامشید.