فهرستی از تغییراتی که در برداشت ها و ديدگاه های ما در بهبودی ایجاد می شوند تا ما به سوی لغزش قدم برداريم، در زیر ارائه شده است:

۱. خود اتکائی
من خودم به تنهائي مي توانم بهبود پيدا کنم و احتياجي به حمایت جلسات انجمن ندارم.
من مي توانم مصرف مواد مخدر را کنترل کنم.
برنامه 12 قدم برای من کارساز نیست و من بايد براي بهبوديم راه ديگری پيدا کنم.
این يك برنامه مذهبي است و من با هرچيزی كه به خدا ربط داشته باشد، مشكل دارم.

۲. غرور
روش من بهترين و تنها راه ممکن برای حل مشکل اعتیاد است.
مشکلات من با مشکلات سایر اعضای انجمن تفاوت دارد. هيچ کدام از آنها مشکلات مرا درک نمی کنند
من به تنهايي مي توانم بهبود پيدا کنم و احتياجي به کمک انجمن ندارم.۳. انکار
اعتياد يک بيماری نيست، من فقط بايد ياد بگيرم که چطور ميزان و نوع مصرف مواد را كنترل كنم.
زندگي در بهبودی هيچ لذتي ندارد و من ترجيح مي دهم كه مواد مصرف كنم.
بیماری من درمان شده است و من ديگر مواد مصرف نخواهم کرد.
مشكل اعتياد من به اندازه سایر کساني که در انجمن مي بينم بد نيست.
زمانی که مواد مصرف مي کردم از آن لذت مي بردم و دوستان خوبي هم داشتم.
حرف ها و نظرات خانواده و انجمن درباره من بي مورد است، و به نظر من بهبودی من خوب پیش می رود.