20_سلامت روحی وروانی مادقیقأ بستگی به این موضوع داردکه تاچه اندازه میتوانیم کسانی راکه بااعمال ورفتارشان به نحوی بماخسارت وآسیب رسانده اندراببخشیم ومابارسیدن به این باور که ماخودمان دربیشترخسارتهایی که خورده ایم مسبب بوده ایم وخودمان باعث تحریک آنهاشده ایم وخودمان هم دربوجودآمدن این ناراحتی هانقش داشته ایم،کمک میکندتاافرادی راکه باعث آزارواذیت ماشده اندراببخشیم هرچندجبران خسارت هم بمابدهکار باشند.
فقط برای امروز زمانی میتوانیم به آن رشد وبیداری روحانی که برنامه نوید آنرا بماداده است برسیم که تسلیم عمیق تری داشته ومقسم عشق وبخشش خداوندی باشیم.
مابخشش رادراین قدم یادگرفتیم.
بخشش ماراکوچک نمیکنداگرغیرازاین بود خداماراهرگزنمیبخشید.
بااحساس وصل بودن وهمدلی وملاطفت داشتن به این درک وفهم میرسیم که احتمالا اگرماهم درآن شرایط نامساعدو نادرست قرارمیگرفتیم شایدبدترازاین خسارتی که خورده ایم،خسارت میزدیم.
دیگران راهم بایددرک کنیم وموقعیت آنها راهم درنظربگیریم .
حال وقتی خودم بخاطرخساراتی که زده ام نیازمندبخششم،پس همینطورمن هم باید ببخشم کسانی راکه شایداز روی ناراحتی ویاناآگاهی وندانسته خسارتی بمن زده اند.
باراهنمایم به این نتیجه رسیدیم که بسیاری ازناراحتی هاوبدبختی های ما ناشی ازناتوانی دربخشیدن خودمان ودیگران است،این عدم توانایی دربخشیدن است که منجربه مقصر شمردن دیگران،ندیدن نقش خودمان واحساس کینه ونفرت به آنهامیشود.
بابخشش وگذشت روحیه وحال واحساس بهتری بدست میاوریم.
پس ببخشیم،بخاطرخودمان،شایدآنها لیاقت بخشیده شدن رانداشته باشند،
اما ما لایق آرامش هستیم.?