2013-12-13، 10:54
قبل از دوران بهبودی همیشه بدنبال کامل بودن و تمامل بودم.در دوران بهبودی اموختم ما در برنامه فقط رشد معنوی میکنیم نه تکامل.ما به بیراهه خواهیم رفت اشتباه خواهیم کرد و از نواقص نیز استفاده میکنیم.ما از قدیسین نیستیم و بخاطر انسان بودن همیشه در معرض اشتباه خوهیم بود اما وقتی با قدمها زندگی کنیم درصد اشتباهات به حداقل میرسد.بطور حتم اگر من جلسه میروم و کارهای بهبودی ام را انجام میدهم اما با بیماری نیز زندگی میکنم در صورتیکه جلسه نروم بطور حتم کارهای بدتری انجام میدهم و بیشتر بیماریم زندگی ام را در دست میگیرد.میل به رکود در من به عنوان معتاد زیاد است و از انجام دادن کارهای جدید و تغییرات ترس دارم.ناخوشی من همیشه فعال است و هر ان ممکن است مرا به بند بکشد.من از تغییر کردن میبایست استقبال کنم چرا که همه چیز در حال یا رشد کردن است یا در حال از بین رفتن.من یا باید رشد کنم یا خواهم مرد
تمام ارسالهایم تجربه گذشته ام است و دیدم نسبت به بهبودی تغییر کرده است و اینها نیست