2014-01-13، 10:21
من امروز سعي مي‌كنم فقط براي امروز زندگيم را طبق اصول برنامه اداره كنم. من برای اینکار توانایی دارم. آيا مي‌دانم ترس از فرداي مبهم توانايي دارد، انرژي امروزم را كاملاً تلف كند؟ آيا وقتي كه من انرژيم را بر روي فعاليت‌هاي امروزم متمركز مي‌كنم، با کمک راهنما و خداوند مهربان قادر به اینکار هستم. آيا انرژيم را براي ترس‌هاي آينده، مثل نكند كارم را از دست بدهم؟ نكند يكي از نزديكان بلايي سرش بيايد؟ با بي‌پولي چه كنم؟ تلف مي‌كنم. در پس تمام اين ترس‌ها يك مشكل اساسي ديده مي‌شود. خلأ معنوی و نبود خداوند در زندگی و ضعف ايمان. پس چه بايد بكنم؟ آيا اجازه دارم قضاوت و پيش داوري كنم؟ آيا بهتر نيست برخلاف گذشته كه همه‌ی مشكلات را پشت‌سر و گردن دیگری مي‌انداختم، در همين امروز مورد بررسي قرار دهم؟ آيا متوجه هستم كه بعضي مشكلات قابل حل نيستند ولي مي‌توان آن را با ديگران مورد بررسي قرار دهم؟ آيا مي‌توانم با محكم كردن پيوندهايم با خداوند مانع پيشرفت ترس از آينده شوم؟ امروز مي‌دانم كه ترس به دست آوردن و از دست دادن سد راه رسيدن من به خداوند است. اگر فقط امروزم را به‌خوبی آغاز كنم، مطمئناً آینده‌ي خوبي هم خواهم داشت.
بهبودي يك روند روزانه است!
بهبودي يك روند روزانه است!
حتی روز " مرگم " هم تفاهم نخواهیم داشت
من اون روز سفید می پوشم
وتو سیاه
من اون روز سفید می پوشم
وتو سیاه