خدا را نمي توان اثبات كرد. امكان مطرح ساختن هيچ بحثي در موافقت يا مخالفت با خدا وجود ندارد. اما اگر خود آگاهي تو شروع به باليدن كند، خدا را احساس خواهي كرد.

با رشد بيشتر خود آگاهي، در نگاه تو جسم و ماده ناپديد مي شود و جهان چهره الهي به خود مي گيرد. جهان به اين دليل ماده بنظر مي رسد كه تو خودت را يك جسم و ماده مي انگاري.
تو هرچه باشي، دنيا را نيز همان گونه مي بيني. اگرخودت را يك جسم و ماده بينگاري، دنيا نيز مادي خواهد بود و هيچ خدايي وجود نخواهد داشت. اگر خودت را يك روح در نظر بگيري، اگر خودت را يك خود آگاهي بداني، دنيا را نيز خود آگاهي خواهي ديد. دنيا يك آيينه است. هر چه تو باشي آنرا باز مي تاباند. بنابراين تو به آن چيزي مي رسي كه شايسته اش هستي.
خود آگاه تر شو تا دنيا با تو خود آگاه شود. اگر در اوج خودآگاهي قرار بگيري، دنياي مادي ناپديد و همه چيز الهي مي شود.اين تجربه نهايي حقيقت، عشق و شادماني است.

بسیاری از مردم تنها برای خودنمائی زندگی می کنند

چنین مردمی به راستی در درون حقیرند
چون تنها مبتلایان به عقده و حقارت نیازمند خودنمائی اند.
یک انسان واقعا برتر هرگز خود را با دیگری مقایسه نمی کند.
او می داند که مقایسه پذیر نیست،
و نیز می داند که دیگران هم با او مقایسه پذیر نیستند.
او نه برتر است و نه حقیرتر..

«اُشو»

انسان " کاشف زندگیست، در کشف زندگی از خطا کردن گزیری نیست. اگر بیش از حد از خطا بترسی "از کشف زندگی در می مانی و بدین سان "از هیجان شرکت در ماجرای زندگی کنار گذاشته می شوی 

خشکه مقدس ها اینگونه اند .. آنها هیچگاه طمع زندگی را را نمی چشند، می آیند و می روند " بی آنکه خطایی از آنها سر بزند .
بی آنکه دیکته ای بنویسند"بی آنکه در کلاس زندگی حضور پیدا کنند .
بی آنکه زندگی کنند .چقدر حقیر و ملال انگیزند، خشکه مقدس های خشکه مغز بی روح و بی دل و بی شهامت !
تمامی تلاش من آن است که در تو روح شور و سر مستی بدمم .
دلم می خواهد میل به زیستن " بالیدن و رقصیدن را در تو بر انگیزم ... 

.• عشق پرنده ای آزاد و رها •. اُشو .•

با ژرف شدن سكوت، ميل و آرزو ناپديد مي شود. ميل و آرزو فقط در پيرامون تو وجود دارد. درست مثل امواجي كه در سطح دريا قرار دارند. اگر به عمق دريا بروي هيچ موجي را نمي يابي.

ميل و آرزو فقط در پوسته خارجي خودآگاهي قرار دارد. اگر به ژرفا بروي.. هر قدر ژرف تر روي، ازميل و آرزو دورتر مي شوي. در كانون وجودت ميل و آرزوها را كاملا فراموش مي كني. آنها همچون رويا و خيال جلوه مي كنند.
آن لحظه، پر شكوه ترين لحظه است وقتي به كانون وجود خود وارد شوي. آنگاه مي تواني به پوسته بازگردي بدون اينكه تماست با هسته قطع شود.مي تواني درعين حال كه درپيرامون به سر مي بري، ريشه در كانون داشته باشي. آنگاه تمام آن امواج، بازي و نمايشي بيش نخواهند بود. مي تواني زيبا و برازنده و بدون هيچ آشفتگي، تنش و تقلايي بازي كني و نقش خود را اجراكني.
مي تواني در محلهاي عمومي و تجاري، در سكوت و آرامشي فراگير باقي بماني. مي تواني درميان جمعيت باشي و در عين حال تنها باشي.

هيچكس نمي تواند نفس را نابود كند؛‌ زيرا نفس وجود حقيقي ندارد و فقط يك سايه است.

جنگيدن با سايه احمقانه است و حتما در اين جنگ شكست خواهيد خورد. نه به اين دليل كه سايه بسيار قوي و قدرتمند است، بلكه چون سايه، وجود حقيقي ندارد. 
نفس، سايه «‌ خود »‌ ماست. همانطور كه بدن مادي سايه دارد، « خود » ‌ما نيز داراي سايه است. اگر مي خواهيد سايه را نابود كنيد،‌ به روشنايي اجازه ورود دهيد و سايه خود به خود از ميان خواهد رفت. آگاهي و درك بيشتري كسب كنيد تا نفس ناپديد شود. 

.•

" اُشو "

قلب انسان همچون آلت موسیقی است.موسیقی بالقوه عظیمی در آن آرمیده است منتظرلحظه مناسب است تا نواخته شودابراز وجود کند آهنگین شود به سماع برخیزد.و این لحظه فرا نمی رسد مگر با جاری شدن عشق.

انسان عاری از عشق هیچ گاه نخواهد دانست که چه موسیقی شکوهمندی درون قلبش جای داشته است.
فقط از طریق عشق است که این موسیقی بیدار میشود..

.•

"اُشو"

اين نكته را نبايد فراموش كرد كه انگيزه اصلي دينداري نه در طمع باغ بهشت است نه در ترس از آتش دوزخ، خاستگاه اصلي دينداري حيرت است.

حيرت را در كليسا، كنيسه و معبد نمي توان يافت.حيرت چيزي ست كه در دل حساس جوانه مي زند، ميبالد و همه وجود آدمي را مي پوشاند.

.•

.• اُشـو •. Osho .•

عشق گلي كمياب است و فقط بعضي اوقات مي رويد، كمياب است زيرا فقط هنگامي اتفاق مي افتد كه ترسي وجود نداشته باشد و نه قبل از آن،يعني عشق فقط براي افراد عميقا روحاني و افراد مذهبي مي تواند واقع شود{افرادي ساده و پاك دل} وگرنه روابط جنسي براي همه امكان پذير است، آشنايي براي همه امكان پذير است، اما عشق نه!

ميليونها نفر از مردم با اين طرز فكر اشتباه كه فكر مي كنند عاشقند زندگي مي كنند، آنها باور دارند كه عاشقند ولي اين باور آنهاست.

.•

.• اُشـو •. Osho .•

خنده عبادت است،اگر بتواني بخندي چگونه عبادت كردن را آموخته اي.

جدي نباش، آدم جدي هرگز نمي تاند مذهبي باشد، آدمي كه بتواند بي چون و چرا بخندد، آدمي كه همه مسخرگي و همه بازي زندگي را مي بيند در ميان آن خنده به اشراق مي رسد..

.•

.• اُشـو •. Osho .•

روزي بودا از يك روستا ديدار مي كرد. مردي از او پرسيد، "تو هرروز مي گويي كه همه مي توانند به اشراق برسند. آنوقت چرا همه به اشراق نمي رسند؟"بودا پاسخ داد: "دوست من، يك كاري بكن: عصر كه شد فهرستي از تمام افراد دهكده تهيه كن و خواسته هاي هريك را در مقابل نامشان بنويس." 

مرد به روستا رفت و از همه پرسيد. روستايي كوچك بود و آنان پاسخ هايشان را دادند و او عصر نزد بودا بازگشت و آن فرست را به بودا نشان داد. بودا پرسيد: "چه تعدادي از اين مردم جوياي اشراق هستند؟" مرد تعجب كرد زيرا حتي يك نفر هم نگفته بود كه آرزوي اشراق را دارد. و بودا گفت: "من مي گويم كه هر انسان قادر است به اشراق برسد، نمي گويم كه هر انساني خواهان آن است.

.•

.• حكايات عرفاني از اُشو •.Osho •.