برای اینکه به تعادل بیشتری برسیم، ارزش های فردی، اجتماعی، معنوی و همین طور ارزش های مادی را بررسی کنیم، لازمه پختگی، قاعدتا چنین ارزیابی می باشد  

نارانان به من ابزارهایی داد تا با مشکلاتم عاقلانه تر روبرو شوم .
شعار"چه قدر اهمیت دارد؟"
کمکم کرد تا دریابم به چه مشکلاتی توجه کنم وبه چه مشکلاتی توجه نکنم .
 مشارکت در گروه به من نشان داد که نباید از دیگران توقع وانتظارداشته باشم چرا که انتظارات تنها باعث مشکلات بیشتر میشوند وباید سعی کنم فقط برای امروز زندگی کنم.  از نارانان اموختم که اعتیاد یک بیماری است ویاد گرفتم چگونه با بیمارم همدردی کنم.

سعی می کنم بین مراقبت از خودم و کمک به دیگران تعادلی پیدا کنم، می توانم در دسترس کسانی باشم که می خواهم به آن ها کمک کنم در حالی که بار مسئولیت های آنها را برعهده نگیرم. تجربه، نیرو و امیدم را قسمت کنم، عشق بدهم، بپذیرم و سپس رها کنم.

بهترین نوع محبت به دیگران، پذیرش آنهاست،
این که به دیگران اجازه بدهم بدون قضاوت من خود واقعی شان باشند.
وقتی من در مورد خوب یا بد بودن رفتار دیگران قضاوت نمی کنم،
هم آن ها آزاد هستند هم خودم. رها می شوم
زیرا دیگر تحت فشار نیستم و بیهوده تلاش نمی کنم تا دیگران را مطابق خواسته ها و انتظارات خودم تغییر دهم.

امروزاهمیت عشق معقولانه را می دانم.
من با دوست داشتن خودم در عشق ورزیدن به دیگران تواناتر میشوم.
 درست است هر انچه میخواهم ندارم اما امروز می دانم هر چه را که نیازمن است دارم.
 با عشق ورزیدن بدون چشم داشت بیشتر ازانچه می دهم دریافت خواهم کرد.

یادآو رامروز با رفتن به جلسات روی بهبودی ام تمرکز می کنم. سعی می کنم هر روز طوری زندگی کنم که با یک تغییر همراه باشد. من با ذهنی باز و برای هدایت و آگاهیم، دعا می کنم تا بتوانم معتادم را با عشق رها کنم. امروز می دانم که این بهترین کاری است که از دست من بر می آید.
::ذهن مانند چتر نجات است اگر باز نشود هرگز عمل نمی کند ::

به زودی به این باور رسیدم که قدرت برتری وجود دارد ،
پروردگاری مهربان که در هر شرایطه به من کمک می کند
ومتوجه شدم که در مقابل چنین بیماری تخریب کننده ای تنها نیستم واین گونه قدم دوم را پذیرفتم

قادر نیستم افکارم را با همه ویا بیشتر مردم در میان بگذارم
ولی به محض وارد شدن به جلسات نارانان احساس دوست داشتن میکنم
 ومی دانم کسی درباره من قضاوت نمیکند فقط برای انچه هستم دوستم دارند
 "سرنوشت بستگان ما را تعیین میکند ولی دوستانمان را خود انتخاب میکنیم"

مادامیکه به تمرین اصول بهبودی مانند -
رفتن به جلسات بطور منظم،
در تماس بودن با راهنما ،
کار با تازه واردان -
 ادامه دهیم، دیگر نباید نگران دور یا خارج شدن از برنامه باشیم.

رنجش، عصبانیت و ترس، مثلث خود مشغولی را به وجود می آورند.
تمام نواقص اخلاقی ما، بر اساس این سه شکل می گیرند.
خود مشغولی، سر منشا عدم سلامت عقل ما است.
پمفلت (مثلث خود مشغولی)i