چه قدر اهمیت دارد؟

یکی از نشانه های زندگی در آشفتگی حاصل از اعتیاد می‏تواند این باشد که ما از هر تپه‏ی کوچکی در مسیرمان کوهی میسازیم. اگر به خود زمان دهیم تا از نزدیکتر به آن تپه نگاه کنیم در مییابیم که می توانیم به جای بزرگ جلوه دادن آن، آن را دور بزنیم .  اغلب اینها تنها سایه هایی در ذهن ما هستند که ممکن است فردا هیچ اهمیتی نداشته باشند. بسیاری از ما فکر میکنیم آتشهای زیادی هستند که از خاموش کردن همه آنها خسته شده ایم .
ما نیاز داریم یک لحظه نفس بکشیم و ببینیم که کدام یک از آنها حقیقتاً جز مسئولیتهای ما میباشند و بعد بر روی آنها تمرکز کنیم و با درگیری هایی که وقت ما را هدر داده و یادآوری آنها آنقدرها هم اهمیت نداشته، روبرو شویم. احساس آسودگی حاصل از رها کردن چیزهایی که آنقدرها هم اهمیت ندارند. بسیار آرامش بخش است.

بعضی از ما این نگرانی را داریم که آیا معتادمان مصرف میکند یا نه. شاید مشکوک شویم و برای گرفتن مچشان نقش یک کارآگاه را بازی کنیم، به جای این، اگر بفهمیم که مطمئنا به زودی درباره ی کارهای شان به قدر کافی خواهیم فهمید، دیگر نیازی نداریم برای آن لحظه عجله کنیم و می توانیم از این لحظات مان لذت ببریم. ممکن است بیرون انداختن این افکار از ذهن مان سخت باشد اما با تمرین کردن آسان تر خواهد شد.

 

اول ،  مهمترین کار را انجام بده

هنگام بحران ما سعی میکنیم تا زمان و انرژی زیادی را صرف این کنیم که آتشها را مهار کرده و با آشفتگی از جایی به جای دیگر بپریم. وقتی با مشکلات یکی یکی روبرو شویم، منظم تر خواهیم شد . وقتی زندگیمان منظمتر شود، ذهن مان کمتر در هم میشود و احساس ترس و رنجش مان شروع به کم شدن میکند.
«سه نون» که تلاش کردیم تا آنها درکی از بیماری اعتیاد به دست آوریم، به ما کمک میکنند تا با مشکلات مان به درستی مواجه شویم. ما باعث آن نبودیم، نمیتوانیم کنترلش کنیم و نمیتوانیم آن را درمان کنیم.

فکر کن

کلمات میتوانند به عنوان تنها سلاح باشند هرچند برّنده هستند اما اگر ظالمانه از آنها استفاده شود، هیچ فایده ای نخواهند داشت. اگر به جای حمله ور شدن، لحظه ای صبر کنیم و به آن چه میخواهیم بگوییم فکر کنیم، متوجه میشویم که صدای ما شنیده خواهد شد. حتی اگر شنیده نشود ما آن چه از دست مان برمیآمده را انجام داده ایم. فکر کردن قبل از حرف زدن، از تاسف خوردن برای آن جه که در لحظات هیجانی گفته ایم بهتر است. گاهی بهترین چیز برای گفتن ، این است که هیچ چیز نگوییم. رها کردن با عشق با ارزش تر است.

به آسانی انجامش بده

عجله، عجله، عجله.      دنیای ما بسیار پیچیده است. همه به دنبال خوشبختی سریع هستیم و نمی توانیم همه چیز را به آن سرعتی که میخواهیم به دست آوریم حتی فواید برنامه ما را.
اما لازم نیست که زندگی پیچیده باشد. ما مجبور نیستیم یکدیگر را این قدرت تحت فشار قرار دهیم. (سرعت تان را کم کنید). به آسانی انجام دهید. اغلب وقتی سرعت مان را کم کرده و با دقت بیشتری گوش میدهیم ، آن زمان است که راه حل‏ها شروع به نشان دادن خود می‏کنند. برنامه ی ما چیزی است که به آهستگی در آن رشد میکنیم. درست مثل یک لباس راحت. وقتی شروع به آرام شدن میکنیم و به تنش‏ها نیز اجازه میدهیم تا آرام بگیرند، میتوانیم از بیماری رها شده و زندگی راحت تر و لذت بخش تری داشته باشیم . پس عقب بنشین، سبک تر شو و به آسانی انجامش بده.

رها کن و به خدا بسپار

هنگامی که ما مشکلات زندگی را تجربه کرده و به عجز خود اقرار می‏کنیم، خواستار آن میشویم و ظرفیت آن را پیدا میکنیم تا آن مشکلات را به نیروی برترمان بسپاریم. در هر حال ما باید مراقب باشیم تا به یک منفعل تبدیل نشویم، سپردن به نیروی برترمان به این معناست که ما با هم میتوانیم با پیامدهای زندگی همان گونه که اتفاق می افتند مواجه شویم، ما نسبت به قدرتی که در کار دنیا وجود دارد، آگاه میشویم و متوجه این موضوع میگردیم که اگرچه نمیتوانیم واقعیت مان را تغییر دهیم، اما میتوانیم افرادی فعال باشیم که برای درک و هدایت، به یک نیروی برتر تکیه میکنند.

زندگی کن و بگذار زندگی کنند

آزادیِ حاصل از رها کردن، قدرتمند است. وقتی متوجه می‏شویم که در واقع هرگز هیچ کنترلی بر روی زندگی شخص دیگری نداریم و حتی حق فکر کردن به آن را هم نداشته ایم؛ وقت آن را پیدا میکنیم که زندگی کنیم. متوجه شدیم که با عشق ورزیدن به دوستان و اعضای خانواده مان به آن ها اجازه دهیم تا خود سرنوشت شان را تجربه کنند. فهمیدیم که بار دیگر می توانیم نعمت های فوق العاده ای که شکرگزار آن ها هستیم را ببینیم و از آن ها لذت ببریم. گاهی متوجه این موضوع میشویم که اگر عزیزان معتادمان با عواقب اعتیادشان روبرو شوند. انگیزه ی بیشتری پیدا خواهند کرد تا درخواست کمک کنند.

پیشرفت نه کمال

یکی از تاثیراتی که بیماری اعتیاد بر روی بسیاری از ما داشته این است که کمال پرست می‏شویم. گمان میکنیم اگر فقط میتوانستیم همسر، پدر و مادر، خواهر ، برادر  یا دوست بهتری باشیم، شاید معتادی که عاشقش هستیم مصرفش را قطع میکرد. وقتی با برنامه ی نارانان کار میکنیم، متوجه میشویم که نمی توانیم دیگران را کنترل کنیم یا مانع مصرف شان شویم. ما می توانیم واکنش های مان را تغییر دهیم، می توانیم بر روی رفتارهای خودمان تمرکز کنیم و می توانیم در بهبودی مان پیشرفت حاصل کنیم.

روز به روز

درست همین جا، درست همین لحظه، به اندازه یک ثانیه کوتاه، این واقعیت ماست. این ثانیه‏ها دقایقی را خلق می‏کنند که پشت سر هم ساعت‏ها و روزها را می‏سازند. حقیقت و واقعیت ما ترکیبی از اتفاق‏هایی هستند که به تدریج در طول یک روز ما رخ می‏دهند. هنگامی که ما در گذشته متوقف می‏شویم یا نسبت به آینده وسواس پیدا میکنیم، دیگر قادر نخواهیم بود روز به روز زندگی کنیم. وقتی ما روز به روز زندگی کنیم، راحت تر می‏توانیم با آشفتگی‏ها و مصیبت‏های شخصی مان مواجه شویم. وقتی یاد میگیریم که چطور سرعت مان را کم کنیم و روز به روز زندگی کنیم، خوبی ها و شکوه زندگی نیز شیرین تر خواهند شد. زندگی کردن فقط برای همین امروز می‏تواند به ما کمک کند تا آرامش را حس کنیم، این حق ماست که انتخاب کنیم هر روز را چه طور زندگی کنیم.

گوش بده و یاد بگیر

گاهی ساکت بودن باعث می شود بهترین نتیجه را بگیریم. وقتی بی نظمی و آشفتگی بر افکار ما غلبه میکند، ذهن مان آن قدر مشغول میشود که نمی تواند گوش بسپارد. یک ذهن آرام به ما اجازه میدهد از تجربه و عملکردهای دیگران یاد بگیریم تا پاسخ های خود را بیابیم. ممکن است متوجه شویم که نیروی برترمان از طریق صحبت های دیگران با ما حرف میزند. ما ابزارهای زیادی برای مقابله با مشکلات مان به دست میآوریم. گوش سپردن نوعی مراقبه است. از طریق مراقبه، با نیروی برترمان ارتباط برقرار میکنیم و ذهن مان برای دریافت بهره بردن از منطق، افکار روشن و نهایت آرامش باز میشود.