ایمان 21 دی

«وقتی از تأثیر ایمان در امور روزانه خود بهرهمند میشویم، درمییابیم که نیروی برترمان

قدرت و راهنمایی مورد نیاز ما را تأمین میکند.»



کتاب پایه

v

برخی از ما وقتی وارد مراحل بهبودی میشویم، بسیار وحشتزده و نگران هستیم. احساس ضعف و تنهایی میکنیم. از جهت و هدف خود مطمئن نیستیم و نمیدانیم برای یافتن پاسخ پرسشهای خود کجا برویم. به ما گفتهاند اگر به نیرویی برتر از خود ایمان بیاوریم، احساس امنیت میکنیم و مورد راهنمایی قرار میگیریم. ما به این احساس قدرت و امنیت نیاز داریم. اما ایمان یکشبه حاصل نمیشود. رشد ایمان مستلزم صرف وقت و تلاش است.

بذر ایمان وقتی کاشته میشود که از نیروی برتر خود کمک بخواهیم و سپس از منبع دریافت آن تشکر کنیم. بذر بسیار کوچک ایمان را با نور حاصل از دعاهای روزانه خود پرورش میدهیم. به عنوان پاداشی برای زندگی آن طور که هست، ایمان ما رشد میکند. روزی متوجه میشویم ایمان ما مانند درخت پر شاخ و برگ سترگی رشد کرده است؛ گرچه طوفانهای زندگی را درنمینوردد، اما میدانیم که در پناه آن در امان هستیم.

v

فقط برای امروز: میدانم که ایمان به نیروی برترم طوفانهای زندگی را فرو نمینشاند، اما دل من را آرام میکند.

21 دي: فقط برای امروز-روز به روز -شاپور الف
آيا ممكن است كه جسم و روح و روان و عاطفه‌ی من، مرا در شكل دهي جديدی كه مد نظر اصول برنامه‌ی خودیاری است، کمک کند که بتوانم يك زندگي بدون ترس و گناه ايجاد كنم؟ مهمترين صفت وابستگي من وابستگي به احساس تنها و منزوی و بی‌ارزش بودن است. امروز مجبور نيستم در پشت ماسك يك لبخند و يا يك شخصيت دروغين قرار گيرم، تا دیگران از من چیزی دیگر ببینند. من امروز خود واقعیم را خیلی بیشتر از شخصیت کاذبم دوست‌دارم. امروز سعي مي‌كنم كه ديگران را بفهمم و درك كنم. امروز شكرگزاري من به خاطر هماهنگي تمام وجودم در قالب جسم و روح و روان و رفتار و عاطفه است که با خود و ديگران هماهنگ مي‌باشد. امروز با رفتار و گفتار و درك متقابل ديگران و خودم، احساس صلح و آشتي و آرامش در حضور ديگران دارم که من واقعي را به نمايش می‌گذارم. امروز با احساس آرامش درونی از بخشیده شدنم مي‌خندم، كسي را تمسخر نمي‌كنم و در صورت بروز ناراحتي به راحتی گريه مي‌كنم، تا احساسات منفی از من خارج شوند. امروز با تشكر از خداوند به احساسات خودم بهاء مي‌دهم و به خاطر كسب حقايق در خودم احساس شادماني مي‌كنم!
من يك واقعيت دوست داشتني هستم!

اندیشه امروز بیست ویکم دیماه (a day at a time )

برنامه باز پروری مرا قادر ساخته است که وجود واقعی خود را با تمام خصوصیاتش گرامی بدارم و به نمایش بگذارم . وجودی که مدتهای طولانی تحت تاثیر جهان بینی بیمار و معیوب من فرصت نیافته بود که خود را نشان دهد و در زیر لایه هایی از یاس ، نومیدی و درماندگی زنده به گور شده بود . من امروز بدون آنکه نیازمند تائید کسی باشم به خود بازگشته ام . خداوند را سپاس می گویم و تشکر می کنم که از طریق برنامه و گروه مرا به خود بازگردانده است . من امروز با اتکا به خداوند بزرگ به آرامش دست یافته ام و ضرورتی نمی بینم که جهت خوشنودی دیگران هر لحظه همچون بوقلون رنگ عوض کنم و خواسته های آنان را بر آورده سازم . آیا من به سمت من حقیقی خود حرکت می کنم ؟
من از خداوند بزرگ سپاسگزارم که به من شهامت آنرا داد که جستجو برای یافتن خویش را به کمک دوستانم در گروه ادامه دهم .
آیا من می دانم که برای رسیدن به هدفم باید صبور باشم و در طول یک روز قادر نخواهم بود که اجزاء متفرق وجودم را جمع کرده و کامل شوم ؟
آیا من درک کرده ام که لطف خداوند شامل حال من است و من در زمان مناسب و در مکان مناسب قرار داده و تنها نیاز به زمان دارم ؟
" من آرام آرام به کسی که می خواهم باشم می رسم "
کپی از این مطلب فقط با ذکر نام سایت http://forum.banianbehboodi.ir مجاز می باشد

خوب كه فكر ميكنم فقط ديگران (از خانواده تا معلمين و دوستان جامعه)استادان نهادينه كردن احساس گناه و خجالت نيستند!
من خودم از همه بدترم!
خدا نكنه يكي اشتباه كنه
دستش رو بشه
خيانت كنه
كارشو خوب انجام نده
دروغ بگه من بفهمم
ماسك بزنه
رفتارش با عقايد من نخونه
به خودش لطمه بزنه
يك نقص اخلاقي ازش ببينم
يا........
بيچاره رو كشتم!
نميفهمم چرا من نبايد اجازه بدم ديگران بهم دروغ بگن!؟
ماسك بزنند)
ظاهرا منم همون بلايي رو كه سرم اوردن دارم سر ديگران ميارم!
عجب نقصيه اين گناه وخجالت !!!!
بهتره در عين ديدن و فهميدن شخصيتها تمرين كنم ساکت شدن را به قلم میم