2015-03-02، 04:17
ممکن است در تشخیص اینکه کجا اشتباه کرده ایم با مشکل روبرو شویم، چرا که اغلب عادت کرده ایم حق را با خود بدانیم. مثلاً در مقطعی از بهبودی، به جلسه ی اداری یک گروه می رویم و کاملاً مطمئنیم گروه چکار باید کند. تمام جوانب امر را سنجیده ایم و با تأکید بسیار، عقاید خود را در جلسه ابراز می داریم. آنقدر از صحت عقاید خود مطمئن هستیم که دیگر خودپسندی و غرور را درخود نمی بینیم. چشمان ما بسته است و نمی بینیم چگونه با احترام نگذاشتن به عقاید دیگران به آنها و خود آزار می رسانیم.
چگونگی عملكرد
چگونگی عملكرد
"اندکی صبر سحر نزدیک است"