آیا در سفر زندگی مسیرت را گم کرده ای و بی هدف پرسه می زنی و از عاقبت کارت هم بی خبری؟

آیا تا به حال از خودت پرسیده ای: «چرا به اینجا رسیده ام؟»، «ماموریت من در زندگی چیست؟»،

«آیا می توانم به مسیری دلخواه که رضایت الهی را هم به دنبال دارد، بازگردم؟»


البته وقتی مسیر را گم می کنی که از خود واقعی ات فاصله بگیری. خودت خوب می دانی که پرسه زدن

در محلی که خود واقعی ات را گم کرده ای، حاصلی جز ناراحتی و اندوه و ناامیدی ندارد؛ ولی مأیوس نباش.


خبر خوش این است که تو می توانی از احساسات درونی و شهودت کمک بگیری

و آنها را قطب نمای زندگی ات کنی؛ البته گاهی اوقات گم کردن مسیر زندگی ات ناآگاهانه است.

توجه کن اگر هیچ چیز در زندگی تو را شاد نمی کند، یعنی اینکه حس شکرگزاری و لذت بردن

از نعمات الهی را از دست داده ای و در برابر همه چیز و همه کس بی توجهی.

حتی اگر احساس می کنی که مثل گذشته با خدای خودت ارتباط رضایتبخشی نداری، باید بدانی راه

و مسیر زندگی ات را گم کرده ای و از این جریان خودت هم بی خبری. در این مورد چه باید بکنی؟ راه حل چیست؟

تو به دنیا نیامده ای که مدام رنج بکشی، غصه بخوری و مانند خار و خاشاکی باشی که با جریان و فراز و نشیب رودخانه

زندگی به این طرف و آن طرف بروی. تو باید تا روزی که زنده هستی، سر تا پایت سرشار از شوق و انرژی باشد.

یادت باشد چیزی در عالم بی دلیل نیست. اگر می بینی که رویاها، خواسته ها و حال و هوای تو مثل دیگران نیست،

بدان که در ماورای آن حکمتی نهفته است.

تو هم مثل تمام موجودات عالم منحصر به فرد هستی. فقط یک «تو» از جنس خودت وجود دارد.

تو در این دنیا ماموریت داری که مثل خودت فکر کنی. خواست هایت از جنس خودت باشد و فقط خودت را در

مسیر زندگی میهمان کنی؛ البته در این سیر و سفر هم اتفاقاتی برایت رخ می دهد

که باید از قبل برای مقابله با آنها مجهز شوی.


1- گاهی در سفر زندگی خواه ناخواه با ناملایمات، ناکامی ها و ناامیدی ها مواجه می شوی و

همین موارد باعث می شود خواسته های واقعی تو زیر خروارها موارد ناخواسته مدفون شود؛

البته این موارد هر چند برایت ناگوار است ولی بنا بر مشیت الهی سبب می شود از لطمه های بعدی جان سالم به در ببری.


2- گاهی اوقات درد و رنج های روحی و روانی را حس می کنی ولی به روی خودت نمی آوری.


3- گاهی ناآگاهانه به سراغ نسخه ای می روی که دیگران برایت تجویز کرده اند و متاسفانه سرانجام

متوجه می شوی که نه تنها این نسخه دردت را دوا نکرد، بلکه دردی هم بر تو اضافه کرد!


4- گاهی از روی اجبار در جمع افرادی هستی که از آنها دل خوشی نداری یا شغلی داری

که دوستش نداری ولی مجبور هستی آن را تحمل کنی یا با افرادی معاشرت می کنی که

زیاد با روحیه ات سازگاری ندارند؛ به هر حال برخلاف میل باطنی ات جبر زمانه تو را مجبور کرده است

با مسائل و افرادی که با تو هماهنگ نیستند، مدارا کنی.


وقتی موارد بالا برای تو پیش می آید، به این معنی است که خود واقعی ات را گم کرده ای و ارتباط معنوی

تو با خود و خدایت کمرنگ شده است؛ به عبارتی روح، جسم و روان تو از حالت تعادل خارج شده است.

لازم است به طور جدی برای این مورد فکری بکنی.


برای پیدا کردن مسیر صحیح زندگی چه باید بکنی:


* باید با حال و هوا و احساس خودت هماهنگ شوی.تو باید هر لحظه روح و روانت را به طور اجمالی بررسی کنی.

در جایی خلوت بنشین، چند نفس عمیق بکش و به حال و هوا و احساس همان لحظه ات توجه کن. با تمام وجود آن

را حس کن؛ یعنی اگر غمگینی، آن را خیلی خوب حس کن. اگر دلت می خواهد به حال زارت گجریه کنی، این

احساس را در خودت سرکوب نکن و حتما گریه کن.


* در حالت آرامش به ندای قلبی و درونی ات توجه کن. دقت کن که این ندای قلبی و درونی چه پیامی به تو

می دهد. هر چه بیشتر به آن توجه کنی و فریادش را بشنوی، راحت تر می توانی مسیر گم شده ات را پیدا کنی.

با کندوکاو درونی می توانی خودت را متحول کنی و سبک زندگی ات را تغییر دهی.


* اگر اطرافت را افراد منفی پر کرده اند، کم کم از آنها دوری کرده و افرادی را به زندگی ات وارد کن که به تو امید

می دهند. در این مورد به هیچ وجه رودربایستی نکن و وقتت را بیهوده هدر نده.


* سعی کن در هر کاری که انجام می دهی، حواست جمع باشد و هر طور که می توانی، کار مخورد علاقه ات را

انجام دهی تا حال و هوای خوب و مثبت در تو ایجاد شود.


* ارتباطی قوی و معنوی با خدا برقرار کن. چند دقیقه ای از روز خود را به نیایش و شکرگزاری سپری کن.

این ارتباط الهی موجب می شود انگیزه ای قوی در تو ایجاد شود و تو از

حمایت بی قید و شرط الهی برخوردار شوی.


* قبل از اینکه کاری را انجام دهی، علت آن را بررسی کن و از خودت بپرس: «چرا؟» سپس با توجه به جوابی که از

ندای درونت می گیری، یا آن را پیگیری کن یا کنارش بگذارد.


* در لحظه زندگی کن و شادی را در زمان حال ببین. شادی دستپخت خود توست؛ پس انتظار نداشته باش دیگران

آن را دو دستی به تو تقدیم کنند. تو باید بدانی زمان حال در واقع زیربنای موفقیت آینده ات را می سازد؛ پس این

فرصت را مغتنم بشمار و از آن به بهترین شکل بهره ببر.


یادت باشد زندگی، پر از فراز و نشیب است و تو باید خودت را با آن هماهنگ کنی. به ندای درونت توجه کن. هر

لحظه حال و هوای خودت را بررسی کن؛ اگر حال و هوای خوبی داری، از این بابت خدا را شکر کن تا حالت بهتر

شود.

اگر احساس ناخوشایندی داری، در برابر آن قد علم نکن و آن را بروز بده و در نهایت بکوش تا حال و هوای عکس آن

را در خودت ایجاد کنی؛ مثلا اگر غصه ای داری، پس از شناسایی و ابراز آن به شادی فکر کن و فوری در ذهنت به

دنبال موردی خوشحال کننده بگرد و روی آن تمرکز کن یا موردی شاد از خواسته هایت را در ذهنت مجسم کن.


نکته مهم دیگرآن است که دست به هر کاری می زنی، باید با برنامه و حساب شده باشد. اجازه نده خیال پردازی

بی اساس و رویایی تو را از مسیر واقعی زندگی دور کند. پیدا کردن مسیر زندگی ایده آل کار دشواری نیست و فقط

نیاز به تلاش و تقلا و خودباوری دارد. اگر در طی مسیر به مانعی برخوردی یا ترس بر تو غلبه کرد، سعی کن با

شهامت بر آنها مسلط شوی و دوباره با ایمانی قوی رو به جلو حرکت کنی.


برای تغییر و تحول در زندگی و تغییر مسیر آن هرگز دیر نیست. همین حالا اقدام کن

و نتیجه عالی آن را ببین.