2015-01-09، 11:01
ابتدا باید با خودم صادق و در صلح باشم .منیت را کنار بگذارم . غرور و لجبازی را دور بریزم.اگر اینها همراه من باشد از خودم مراقبت نمیکنم.از تجربیات دیگران یعنی دوستان بهبودی استقاده کنم. خدا گونه ببینم . وقتی تمام حرکات گفتارها و اعمال خداگونه باشد و کارها خدایی شود میتوانم از خودم مراقبت کنم.تلاش کنم ذهنم را به سوی افکار مثبت سوق دهم.من باید در جلسات شرکت کنم به نیازهای عاطفی و روحی ام توجه کنم اگر ذهن درگیر باشد جسم من سالم نمیماند کنترل نکنم اگاهی پیدا کنم برای لذت بردن از طریق قلب و روح رفتن به جلسات در طول هفته انرژی مرا تامین میکند با افرادی معاشرت و هم صحبت شوم که مرا درک میکنند و در کنار انها احساس ارامش دارم کتاب خواندن و نشریات الانان و نوشتن قدمی برای بهبودی من است .زمانی که خسته و گرسنه هستم هیچ کاری نکنم اول استراحت بعد وقتی انرژی گرفتم شروع به فعالیت کنم ان هم به شکل متعادل ودر اخر وارد بازی رفتار مصرف کننده نشوم و اینها راهی است برای مراقبت از خودم چه جسمی و چه فکری و همچنین سعی نمایم رفتارهای اشتباهم را تشخیص داده و انها را تکرار ننمایم و اینها شروع بهبودی من است .