پرنده:

نامه دل را بربال پرستوی مهاجری که از آ ن سوی دشت آ رزو می آ ید می نگارم تا خدا رااز شعر سپید دلتنگیهایم با خبر کند ، ای پرنده نشانی خانه دوست را دانی کجاست؟

شاید خدا در میان شب بوهای عطر آ گین ایمان منزل دارد شایدخدا را بتوان در میان لبخندکودک تازه متولد شده جست وجو کرد این یعنی خدا از آ فرینش انسان نا امید نشده است .

روحم در آ رزوی پرواز است پروازی به بلندای آسمان ملکوت برای دل کندن از زمین و رسیدن به اوج بندگی پس به ندای قلبت گوش کن سفر را ازهم اکنون آغاز کن ، سفری به آ ن سوی اقیانوسها برای شنیدن صدای زندگی ، پروازی به آن سوی کهکشانها برای کشف حقایق جهان آفرینش و اشتیاقی برای سیر آ فاق و رسیدن به لطافت زندگی ، معجزه ها را دریاب و ژ رفای وجودی خود رابشناس .به چشم انداز زیبای جهان بنگر به امواج دلنشین زندگی گوش بسپار شهامت تغییر بینش را در خود ایجاد کن ارزشهای والایت را حفظ کن و برای رسیدن به آرمان های متعالی در زندگی گام بردار.این را بدان حسرت امروزتو شعله امید فردای تو را خواهد کشت پس به جای پرسه در تاریکی چراغی بیافروز و زیستنی ارزشمند را آغاز کن .