2014-10-15، 07:10
بسيارى از ما بهبودى خود را در اماكن محفوظى مانند مراكز بازپرورى وخانه‌هاى بهبودى، شروع مى‌كنيم. وقتى به اجتماع باز مى‌گرديم، در خود احساس گيجى، سردرگمى و زخم‌پذيرى مى‌كنيم. شركت هر چه بيشتر در جلسات، شوك اين گونه تغييرات را به مراتب قابل تحمل‌تر مى‌كند. محيط جلسات، فضاى امنى براى مشاركت با ديگران است. ما به مرور طبق اين برنامه زندگى مى‌كنيم ومى‌آموزيم كه اصول روحانى را در زندگى‌مان به كار ببريم. ما بايد از چيزهايى كه مى‌آموزيم استفاده كنيم والا آن ها را با يك لغزش از دست مى‌دهيم.
"اندکی صبر سحر نزدیک است"
