تجربه من اینگونه است که بیشتر به دلیل وابستگی های عاطفی به مواد گرایش پیدا ردم نه روابط جنسی!من با دیدن فیلمهای رمانیک و گوش دادن به اهنگهای غم انگیز دوست داشتم جای ان اشخاص باشم!ابتدا به دلیل شرایط ان زمان و خجالتی بودن خودم تمایل به جنس مخالف داشتم اما میترسیدم ولی پس از مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی شدیدا وقیح شده بودم و دیکر ترسی از صحبت کردن با دختران را نداشتم و حقیقتا به دنبال یک رابطه احساسی بودم اما پس از اینکه بدلیل کم سن و سالیم و بلد نبودن رابطه درست شکست میخوردم مواد مصرفیم را بیشتر میکردم!!دیدن فیلمهای عاشقانه در سن ۱۳ سالگی خیلی برای م زود بود!این فقط تجربه شخصی است و دیدگاه انجمن نمیباشد مثلا اولین فیلمی که دیدم فیلم هندی معروف ........ بود!فیلمی درام مه روان مرا بهم ریخت و مدام خودم را جای هنرپیشه اش فرض میکردم وچند فیلم از یک هنرپیشه ایرانی که ر فیلم هایش معتاد میشد و یا شکست عشقی میخورد و من گفتم منهم باید معتاد شوم!
و سالهای بعد بدلیل دیدن فیلمهای مبتذل درک درستی باز هم از یک رابطه نداشتم هر چند که در ان سالها بدلیل مصرف مواد تمایلات جنسی ام کم وکمتر میشد!
در هر صورت من نه از عشق درک درستی داشتم و نه از رابطه جنسی، دیدگاه امروزم که ۳۷ ساله هستم اینست که پس از ازدواج به عشق مجازی واقعی که خانواده ام است رسیدم در مورد دوست هم بهترین دوستانم بعضی اعضای انجمن هستند و در مورد عشق حقیقی هم که شک ندارم خداوند است، ای کاش در عمل هم به خدا عشق بورزم نه چیزهای زمینی و پول و نواقص، امین