2014-09-26، 01:47
27مهر a day at a time
يكي از جدي ترني عوارض بيماري من.... آنست كه ما عملاً تماس خود را با افراد وجهان پيرامون خود از دست مي‌دهيم. دليل واقعي ترحم و دلسوزي به خود توجه‌بيش از اندازه به «خود» مي‌باشد. زمانيكه اين احساس در ما شدت مي‌يابد بهتر است‌كه به جاي نديده گرفتن و انكار آن اندكي از «توجه به خود» دست برداريم و در كمال‌متانت با يك برخورد صادقانه نسبت به كشف علت اين حالت عاطفي اقدام نمائيم.بدون شك پس از يافتن علت قادر خواهيم بود كه جهت رهايي از اين حالت كاري‌انجام دهيم. آيا من هنوز نيروي خود را بيشتر با پرداختن به مشكلات مصرف مي‌كنم يا براي يافتن‌راه حل؟ پروردگارا، به من كمك كن كه ذهن خود را از چنگال من بيچاره، بينوا و درمانده رهاسازم! آيا من قادر خواهم بود كه با تكيه بر دوستي و صداقت حاكم بر گروه در ذهن و فكرخود «ما» را به جاي «من» قرار دهم؟ آيا گروه و برنامه جاي امني براي روبرو شدن با «من بيمار» مي‌باشد؟
«من اگر ما نشوم تنهايم تو اگر ما نشوي خويشتني»
يكي از جدي ترني عوارض بيماري من.... آنست كه ما عملاً تماس خود را با افراد وجهان پيرامون خود از دست مي‌دهيم. دليل واقعي ترحم و دلسوزي به خود توجه‌بيش از اندازه به «خود» مي‌باشد. زمانيكه اين احساس در ما شدت مي‌يابد بهتر است‌كه به جاي نديده گرفتن و انكار آن اندكي از «توجه به خود» دست برداريم و در كمال‌متانت با يك برخورد صادقانه نسبت به كشف علت اين حالت عاطفي اقدام نمائيم.بدون شك پس از يافتن علت قادر خواهيم بود كه جهت رهايي از اين حالت كاري‌انجام دهيم. آيا من هنوز نيروي خود را بيشتر با پرداختن به مشكلات مصرف مي‌كنم يا براي يافتن‌راه حل؟ پروردگارا، به من كمك كن كه ذهن خود را از چنگال من بيچاره، بينوا و درمانده رهاسازم! آيا من قادر خواهم بود كه با تكيه بر دوستي و صداقت حاكم بر گروه در ذهن و فكرخود «ما» را به جاي «من» قرار دهم؟ آيا گروه و برنامه جاي امني براي روبرو شدن با «من بيمار» مي‌باشد؟
«من اگر ما نشوم تنهايم تو اگر ما نشوي خويشتني»
تمام ارسالهایم تجربه گذشته ام است و دیدم نسبت به بهبودی تغییر کرده است و اینها نیست